Ο Μάιος ήρθε και μαζί με την χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων λόγω
του κορονοϊού, φαίνεται πως έφερε και την πολυπόθητη και πολυσυζητημένη σύνδεση
στο Ίντερνετ για το χωριό του Ν. Πηλίου , Συκή.
Για πάνω από 10 χρόνια οι κάτοικοι, περίμεναν μια σύνδεση
που «ερχόταν», αντιμετωπίζοντας προβλήματα στην καθημερινότητα τους, στη
δουλειά, την εκπαίδευση ακόμη και την διασκέδαση τους.
Αν αναλογιστεί κανείς, ότι βρισκόμαστε στην «εποχή της τεχνολογίας» και
πως πολλές υποχρεώσεις απαιτούν τη χρήση διαδικτύου, θα μπορέσει να καταλάβει
το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετώπιζαν οι Συκιώτες.
Ποιο είναι όμως «το χρονικό» αυτής της υπόθεσης; Ποια είναι η οπτική των
ίδιων των κατοίκων; Τι θεωρούν πως ευθυνόταν για την κωλυσιεργία όλων αυτών των
χρόνων; Ήτανε κάτι που πραγματικά τους προβλημάτιζε;
Στα ερωτήματα αυτά, θα μας βοηθήσει να βρούμε απαντήσεις ο Γιάννης
Γκουμάκης, ο οποίος ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του στην Πολιτική Επικοινωνία
στο ΑΠΘ και μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και την Συκή. Ανήκει
στην «ενεργή νεολαία» του χωριού που με πρωτοβουλίες τους παλεύουν να φτάσουν την Συκή, εκεί που της
αξίζει.
Είναι η πρώτη φορά σύνδεσης της Συκής, ναι. Ποτέ δε διαθέταμε-
ως χωριό- σύνδεση όπως κάθε άλλο μέρος. Το μοναδικό κτίριο που διέθετε σύνδεση
στο διαδίκτυο ήταν το ΚΕΠ του χωριού μας.
Οι κάτοικοι είχανε κάνει κρούσεις στους αρμόδιους για το
«θέμα» ή ήτανε κάτι που δεν τους "έλειπε" ;
Πολλές οι κρούσεις, πάντα με την απάντηση πως το
ίντερνετ «έρχεται». Εν τέλει ήρθε αλλά άργησε πολλά χρόνια.
Σκεφθείτε πως εγώ προσωπικά έχω αποστείλει περισσότερα
από 5 αιτήματα ζητώντας εξηγήσεις για τις κωλυσιεργίες στον ΟΤΕ και φυσικά
ζητώντας να διευθετηθεί το πρόβλημα ως απλός πολίτης. Το ίδιο έχουν κάνει και
πολλοί άλλοι νέοι συγχωριανοί μου, σπουδαστές που το διαδίκτυο είναι ζωτικό
κομμάτι για τις σπουδές τους κατά την παραμονή τους στο χωριό τις διακοπές των
Χριστουγέννων, του Πάσχα και του Καλοκαιριού, είτε κατά μόνας, είτε συλλογικά.
Επαγγελματίες του χωριού μας κάναν το ίδιο.
Κρούσεις έγιναν και από μέλη του τοπικού συμβουλίου στους αρμόδιους φορείς, στο Δήμο Ν. Πηλίου κλπ. Ο υπάλληλος
του ΚΕΠ Συκής, κ. Στέφανος Ζαχαρός έστειλε αιτήσεις, πήρε πρωτοβουλίες πίεσης
και ξόδεψε πολύτιμο χρόνο και κόπο για ενημερώσεις των ντόπιων, ούτως ώστε να
γίνει επιτέλους το όνειρο του διαδικτύου στη Συκή, πραγματικότητα.
Και λέω όνειρο
γιατί περί ονείρου επρόκειτο απ’ ότι καταλαβαίνετε. Μπράβο στο Στέφανο γι’ αυτή
του την προσμονή. Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιον ότι προσπάθησε περισσότερο, αλλά η
δική του ενέργεια, ήταν κατά τη γνώμη μου καθοριστική.
Φυσικά δε μείναμε εκεί ως τοπική κοινωνία. Προσεγγίσαμε
μέλη του κοινοβουλίου, Βουλευτές διαφορετικών κομμάτων κι όχι μόνο. Η απάντηση
μέχρι τις εκλογές ήταν πάντοτε ίδια. Το ίντερνετ έρχεται… Μετά τις εκλογές τα
πράγματα μπορώ να πω πως άλλαξαν καθοριστικά. Η πρόεδρος του χωριού μας και το
τοπικό συμβούλιο, μαζί με το Δήμαρχο πίεσαν πολύ περισσότερο την κατάσταση
 |
| Στιγμιότυπο από το σημείο των εργασιών |
Που οφειλόταν η κωλυσιεργία όλων αυτών των χρόνων;
Οι απόψεις σχετικά με αυτό διίστανται.
Αφενός στον
πάροχο. Το έργο το ανέλαβε στην αρχή κρατικός πάροχος σε συνεργασία με τη
Vodafone. Έργο το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αν ολοκληρώνονταν, ίσως να
υπήρχε η σύνδεση εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον.
Μετά ανέλαβε το
έργο ο ΟΤΕ, σχεδόν από την αρχή. Γι αυτό κι έχουμε και δύο υποσταθμούς σε
απόσταση 10 μέτρων στο χωριό. Ένα του παλαιού (πρώτου δικτύου) κι ένα του
καινούριου. Αυτό που λειτουργεί λοιπόν είναι του ΟΤΕ.
Σε αυτό το
σημείο όμως μπαίνει και το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κάλυψη. Στην
πρώτη περίοδο, η Συκή είχε δηλωθεί ως συνδεδεμένη. Αν η Ευρωπαϊκή οδηγία δεν άλλαζε
για 100% κάλυψη όλων των χωρών της Ένωσης, σε συνδυασμό με την πίεση του Δήμου
Ν. Πηλίου και της Προέδρου του τοπικού συμβουλίου Συκής, ίσως το θέμα να παρέμενε
θαμμένο και να μην είχαμε πρόσβαση ούτε σήμερα.
Επηρεαζόταν η καθημερινότητα αλλά και η δουλειά των
κατοίκων από την έλλειψη του Ίντερνετ;
Φυσικά. Ζούμε σε μία εποχή όπου η καθημερινότητα μας
είναι άκρως εξαρτημένη από το διαδίκτυο. Από το να συνδεθείς με αγαπημένα σου
πρόσωπα μέσω των social media, έως και το να διαφημίσεις τα ενοικιαζόμενα
δωμάτια σου, το κατάστημα εστίασης σου, τη μάντρα με τα πετρώματα του χωριού
μας, το λάδι που παράγεις, χρειάζεσαι σύνδεση στο διαδίκτυο.
Σύνδεση σταθερή
σε κόστος και ταχύτητα –απόδοση σήματος. Και όχι μόνο αυτό. Σκεφθείτε επαναλαμβάνω
τους νέους σαν κι εσάς και σαν εμένα. Άτομα τα οποία επιλέγουν να περάσουν
χρόνο στο χωριό μας με υποχρεώσεις που απαιτούν σταθερή σύνδεση στο διαδίκτυο,
για τη δουλειά τους, για τις σπουδές τους για όλα. Χωρίς σύνδεση, η διαμονή δε
μπορεί να είναι μεγάλη, όταν οι υποχρεώσεις τρέχουν. Αυτόματα μειώνεται. Τα
καταστήματα χάνουν πιθανούς πελάτες. Όταν το wi-fi είναι το πρώτο πράγμα που
κάποιος ζητάει μπαίνοντας σε ένα καφέ πχ κι αυτό δεν το παρέχεις, σίγουρα
χάνεις.
Το χωριό
ερημώνει και το μόνο που έχει να προσφέρει είναι μία διασκέδαση παλαιότερων
εποχών. Και καλά για κάποιον ο οποίος δεν έχει άμεση εξάρτηση με το διαδίκτυο,
κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία. Σκεφθείτε άτομα της ηλικίας μας.
Κατά την γνώμη σου, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του
τουρισμού στον τόπο η απόκτηση του;
Σαφώς! Ούτε λόγος γι΄αυτό. Αν και ο τομέας του
τουρισμού είναι ένας τομέας του οποίου η ανάπτυξη δεν εξαρτάται αποκλειστικά
από το διαδίκτυο, θεωρώ πως πλέον, όποιος διαθέτει ένα σεβαστό κεφάλαιο, μπορεί
να αποκτήσει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης που
πριν δε διέθετε. Το αν θα πάει καλά ή καλύτερα η
επιχείρηση του δεν εξαρτάται όμως από το διαδίκτυο. Να είμαστε ξεκάθαροι σε
αυτό.
Δώσε μας λίγο το κλίμα που επικρατεί; Πως υποδέχθηκαν οι
Συκιώτες τα νέα δεδομένα;
Όπως σας είπα και παραπάνω, ήταν ένα πάγιο αίτημα του
χωριού μας εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία. Το αιτούνται πλέον όλοι και ο ΟΤΕ
είναι καθημερινά με τους τεχνικούς του στο χωριό μας. Είναι κάτι το οποίο δε
μπορεί να λείπει από κανένα σπίτι. Και οι Συκιώτες το γνωρίζουν. Και να θέσω τη
συζήτηση στη σύγχρονη κατάσταση. Αν μία φορά το διαδίκτυο ήταν αναγκαίο πριν το
Μάρτη, τώρα με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί λόγω της πανδημίας του
Covid19 είναι 10 φορές πιο αναγκαίο.
Οι μαθητές, οι
φοιτητές, οι Δάσκαλοι, οι καθηγητές, όλοι όσοι δουλεύουν από το σπίτι πλέον, δε
γίνεται να εργαστούν χωρίς διαδίκτυο. Αυτό τα λέει όλα για τη χρησιμότητα και την
αναγκαιότητα του διαδικτύου. «Έσκασε» την καλύτερη στιγμή που λέμε.
Τελικά είναι το Ίντερνετ –πια- ένα αναγκαίο αγαθό;
Όχι απλά αναγκαίο. Ζωτικής σημασίας θα έλεγα.
Ακόμη και ένας
ο οποίος δεν το χρειάζεται, αργά ή γρήγορα θα το χρειαστεί. Μπορεί να λέμε πως
ζούσαμε και χωρίς αυτό αλλά τι ζωή είχαμε στ’ αλήθεια; Όταν όλη η επιχειρηματική
δραστηριότητα, η διασκέδαση, η τέχνη, ο πολιτισμός, οι υπηρεσίες περνούν μέσω
δεδομένων και καλωδίων, πώς να ζήσεις χωρίς αυτό;
Καλό το χωριό μας. Προσωπικά το λατρεύω. Είναι
πανέμορφο, έχει ζεστούς κατοίκους, ενεργή νεολαία κλπ. Αλλά αυτά για κάποιον ο οποίος
θα διαμείνει σε αυτό για αρκετό καιρό, πλέον δε «λένε» κάτι. Πρέπει να σκεφτούμε
και το μέλλον. Πως θα μείνει ένας νέος σε ένα χωριό, όταν αυτό δε διαθέτει ούτε
διαδίκτυο; Πως θα προχωρήσει, θα ανοίξει τους ορίζοντες του χωρίς την
ανεξάντλητη πληροφορία που αυτό προσφέρει;
Δε μιλώ για
κάποιον ο οποίος θα έρθει στο χωριό μας για διακοπές επαναλαμβάνω. Μιλώ για όλους
τους υπόλοιπους που η ζωή τους είναι εδώ και πραγματικά θέλουν να την προχωρήσουν
χωρίς να μετοικίσουν αλλού. Το διαδίκτυο είναι ένα από τα βήματα που έπρεπε να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι πολλές
ακόμη να γίνουν. Αλλά για την ώρα ας το χαρούμε!
Βρείτε το αφιέρωμα στη Συκή εδώ: https://eldim20.blogspot.com/2020/04/blog-post_9.html
Πηγή φωτογραφιών: Google Images, Δήμος Ν. Πηλίου
Σχόλια