Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιάννης Αγγελάκας: Η ροκ περσόνα της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής

 

thessalonikiguide.gr                                                                                                        

Ατόφιες οι σκέψεις του, γίνονταν λέξεις και άφοβα ξεπετάγονταν από τα χείλη του, κάθε φορά που αποφάσιζε να μιλήσει. Έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθείς στην καθαρή και ατόφια ειλικρίνεια κάποιου;

"Μουσικά ανορθόγραφος" μιας και δε ξέρει να διαβάζει ούτε πεντάγραμμο- σύμφωνα με τον ίδιο-  αλλά και αυτοδίδακτος, πιστεύει βαθιά πως: «Όση σχέση έχει η εκκλησία με τη θρησκεία, τόση έχουν και τα ωδεία με την μουσική…».

Θα έλεγε κανείς πως είναι ενάντια σε κάθε είδους πολιτικής, θρησκείας, εξουσίας. Είναι ένα είδος αναρχικού, έχει δηλώσει. Ο μόνος κυρίαρχος… η μεγάλη και μοναδική θρησκεία – είναι για εκείνον- η μουσική.

«Τη μουσική σου πρέπει να την τιμάς με την ηθική σου και την στάση σου», είπε κάποτε, σε μια προσπάθεια, να εξηγήσει πως επιβάλλεται- κατά την γνώμη του- στο κοινό το "ελαφρύ".

        Μουσικό Συγκρότημα «Τρύπες»//newsbeast.gr                                                                                                                             


«Η μουσική σκήνη γέμισε με ποιοτικούς, δήθεν ροκάδες της κλάψας και της μπαλάντας.. τα σκυλάδικα».

Το εμπορικό μπαμ του συγκροτήματος «Τρύπες» το περίμενε. Ακόμη και όταν περάσανε 10 χρόνια (’82-’92) ανέχειας και φτώχειας.. ήξερε όταν βγήκε ο δίσκος «Εννιά πληρωμένα τραγούδια» πως είχε έρθει η στιγμή τους. Στην αρχή τον τρόμαξε η επιτυχία, αλλά κατάφερε να βρει τον εαυτό του μέσα σε όλη αυτή την τρέλα!

Γύρω στο 2000 – σχεδόν ένα χρόνο πριν την διάλυση τους- τους προσέφεραν μέχρι και 50 εκ. δραχμές για διαφήμιση, πράγμα και το οποίο –συνειδητά- αρνήθηκαν.

Γύρω στο 2001 οι δρόμοι τους χώρισαν. Σύμφωνα με τον ίδιο «Είχε χαθεί η περιπέτεια. Στις  πρόβες κάποιοι κοιτούσαν το ρολόι. Δεν μαλώσαμε. Απλά δεν υπήρξε τηλέφωνο για την επόμενη πρόβα ποτέ.»

Κάπου, κάποτε, είχε δηλώσει: «Φανταζόμουν πως όλο το σκηνικό με τις «Τρύπες» μπορεί να γίνει η απαρχή μιας "καλύτερης" μουσικής σκηνής.…»

Στην σόλο καριέρα που ακολούθησε, δε παραστράτησε στιγμή από τα ιδανικά του. Διάλεγε πάντα με το συναίσθημα και την καρδιά τις συνεργασίες …με στόχο να "φτιάχνει" μουσική .. όχι λεφτά. Το 2004 δημιούργησε μαζί  με φίλους  την δισκογραφική εταιρεία «Alltogethernow»

 « (…)Η «Alltogethernow» είναι μια δισκογραφική εταιρεία που προσπαθεί να σταθεί μεταξύ μουσικών παραγωγών -που κατάντησαν εφημεριδοπώλες- και της ‘’επαναστατικής’’  λογικής εντύπων -που υποστηρίζουν το free downloading. Κάπου ανάμεσα στεκόμαστε εμείς, έχοντας υπόψη μας ότι ο κόσμος μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς, εμείς όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον κόσμο (..)»

Στα 60 του χρόνια, είναι συνειδητά απομακρυσμένος από τα φώτα και την "εμπορική" πραγματικότητα. Ταγμένος στον μεγάλο του έρωτα, την μουσική.

Η ευτυχία για εκείνον είναι, να ξυπνά το πρωί ορεξάτος, για ζωή και μουσική.

Του αρέσουν οι πιτσιρικάδες που δεν παραδίδονται στην μαζική βλακεία και παρά την ηλικία του, δηλώνει έτοιμος για κάθε μορφή εξέγερσης.


Με πληροφορίες από: Βικιπαίδεια, Lifo.gr, Scooligans.gr, Parallaximag.gr, MadTV, camerastylogreekmagazine.wordpress.com, Youtube, Διαδίκτυο

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γεωργία Βασιλειάδου: Τέσσερις εμβληματικές ταινίες της καριέρας της

Γράφει η Παναγιώτα Απέργη, Έχοντας μείνει γνωστή για τους πολύ χαρακτηριστικούς ρόλους που έχει ενσαρκώσει, η Γεωργία Βασιλειάδου υπήρξε μια από τις πιο αγαπημένες κωμικές ηθοποιούς, η οποία σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο με το αστείρευτο ταλέντο της. Άλλοτε Μαρίνα, άλλοτε Ευτυχία, άλλοτε Καλλιόπη κι άλλοτε Αριστέα, η Γεωργία Βασιλειάδου προκαλούσε, πάντα, άφθονο γέλιο στους θεατές με τις μνημειώδεις ατάκες της. Ας θυμηθούμε τέσσερις από τις πιο χαρακτηριστικές της εμφανίσεις που άφησαν εποχή. «Η θεία απ’το Σικάγο» Με την επιστροφή της από τις Η.Π.Α. η Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου) αναλαμβάνει να εκσυγχρονίσει το σπίτι του αυστηρού απόστρατου αξιωματικού αδελφού της, Χαρίλαου, (Ορέστης Μακρής) και να παντρέψει τις ανιψιές της, χάρη σε ένα ευφάνταστο, αν και ριψοκίνδυνο, τέχνασμα. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1957 και σημείωσε σχεδόν αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Αλέκος Σακελλάριος και η ταινία προέ

Καίτη Πάνου: Η «φινετσάτη» ντάμα του Ελληνικού Κινηματογράφου

Γράφει η Έλλη Δήμου, Από «ενζενί» (ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της απλοϊκής και αθώας νέας) σε «φινετσάτη» ντάμα η Καίτη Πάνου άφησε το δικό της στίγμα, στον Ελληνικό Κινηματογράφο. Γεννημένη στις 28 Αυγούστου του 1927 , ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρή , από τον Πύργο Βουλγαρίας. Όντας σε τρυφερή ακόμη   ηλικία, είχε καταλάβει ποιο επάγγελμα αγαπούσε. Συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις και εμφανίστηκε στο παιδικό θέατρο της Αντιγόνης Μεταξά.   Έφερε τον τίτλο του «παιδιού θαύματος». Η επίσημη πρώτη στον Κινηματογράφο για την Πάνου, έγινε σε ηλικία 16 ετών- το 1943 - στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» . Η «πρώτη της φορά» συν έπεσε με την –επίσης- παρθενική εμφάνιση του Δημήτρη Χόρν αλλά και της «Φίνος Φίλμ». Η ταινία «Η φωνή της καρδιάς» είναι η πρώτη της «Φίνος Φίλμ. Ωστόσο αποτελεί συμπαραγωγή με τον Γιώργο Καβουκίδη. Φημολογείται πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου-Δημήτρης Ιωαννόπουλος- είχε ερωτευτεί τη νεαρή ηθοποιό και παραλίγο να