Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κινηματογράφος: Έξι Ρόλοι που άλλαξαν ηθοποιό







Καταρρίπτοντας την πεποίθηση του Κ.Π.Καβάφη ότι ο αρνηθείς δεν μετανιώνει για την επιλογή του, πολλοί καταξιωμένοι ηθοποιοί  αρνήθηκαν ρόλους - σταθμούς για την ιστορία του κινηματογράφου, θεωρώντας πως με την επιλεκτικότητα τους θα μπορούσαν να κτίσουν μια επιτυχημένη καριέρα στον κόσμο του θεάματος.


Γραφεί η Παναγιώτη Απέργη,


Andy Dufresne (The Shawshank Redemption)



Η βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Steven King ταινία θεωρείται μια από τις καλύτερες του Αμερικάνικου κινηματογράφου, παρά τις αρχικά κακές επιδόσεις της στο box office. Προτεινόμενη για επτά Όσκαρ, από τα οποία δεν κέρδισε κανένα, η ταινία πραγματεύεται την ιστορία του Andy Dufresne, ενός τραπεζίτη, ο οποίος κρατείται στην κρατική φυλακή Shawshank, κατηγορούμενος για το φόνο της γυναίκας του και του εραστή της. Στην φυλακή θα συναντήσει έναν  συγκρατούμενο, τον Ellis Redding, με τον οποίον αναπτύσσει μια δυνατή φιλία και, τελικά, φτάνουν και οι δυο στη λύτρωση.

Ο ρόλος του Andy Dufresne, αρχικά, είχε προταθεί στον
Tom Hanks, ο οποίος τον αρνήθηκε, εξ αιτίας των γυρισμάτων της ταινίας Forrest Gump, στην οποία πρωταγωνιστούσε. Ο ρόλος τελικά ενσαρκώθηκε από τον Tim Robbins, χαρίζοντάς του έναν από τους χαρακτηριστικότερους ρόλους της καριέρας του.


Aragorn (Lord Of The Rings)



Παρά τις επίμονες προσπάθειες του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού της ταινίας «Lord Of The Rings» Peter Jackson να δώσει τον ρόλο του Aragorn στον Daniel Day Lewis, o Lewis αρνιόταν πεισματικά να ενσαρκώσει τον τελευταίο αρχηγό των Dunedain, διάδοχο του Isildur και βασιλιά της Gondor, καθώς ήταν αρκετά επιλεκτικός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες. Τελικά, ο ρόλος δόθηκε στον  Viggo Mortensen, ο οποίος κατάφερε να υποδυθεί εξαιρετικά τον Aragorn.


Vivian Ward (Pretty Woman)



Ο ρόλος της νεαρής πόρνης Vivian που ερωτεύεται τον πελάτη της είχε προταθεί σε πολλές ηθοποιούς, μεταξύ των οποίων και στη Meg Ryan. H Ryan, παρόλ' αυτά για άγνωστους λόγους αρνήθηκε να ενσαρκώσει την Vivian, με τον ρόλο να καταλήγει στην Julia Roberts, η οποία είχε αρχίσει πριν λίγα χρόνια να κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Η ταινία έγινε αμέσως μια τεράστια κινηματογραφική επιτυχία, με τη Roberts να εδραιώνεται στο star system του Hollywood, λαμβάνοντας μια Χρυσή Σφαίρα, μια πρόταση για βραβείο Όσκαρ και μια αμοιβή πολλών χιλιάδων δολαρίων.


Clarice Sterling (The Silence Of The Lamb)





Ήδη γνωστή για τις εμφανίσεις της στις ταινίες Scarface, Ladyhawke, The Witches of Eastwick κ.α. η Michelle Pfeiffer ήταν η αρχική επιλογή του Jonathan Demme για τον ρόλο της Clarice Sterling, η οποία, ωστόσο, αρνήθηκε την πρόταση του σκηνοθέτη, κρίνοντας πως ήταν ένα αρκετά βίαιο κι άγριο έργο. Τελικά, την Clarice Sterlin ενσάρκωσε η Jodie Foster, η οποία, χάρη στο «λάθος» της Pfeiffer βρέθηκε να κερδίζει για την ερμηνεία της ένα χρυσό αγαλματίδιο.


Michael Corleone (The Godfather)



Ο ρόλος του Michael Corleone ενέδειξε τον άσημο μέχρι τότε Al Pacino σε έναν από τους καλύτερους και διασημότερους ηθοποιούς του Hollywood. Παρόλ' αυτά, ο ρόλος προσφέρθηκε, αρχικά, στον Jack Nicholson, ο οποίος, όμως, τον αρνήθηκε, διότι έκρινε πως ήταν αρκετά μεγάλος στην ηλικία για να ενσαρκώσει τον νεαρό  Michael Corleone και επέλεξε να εμφανιστεί στην ταινία  The Last Detail. Τελικά, στην ταινία εμφανίστηκε ο Al Pacino, ο οποίος  έχοντας εμφανιστεί σε δυο μόνο ταινίες προτάθηκε για επτά διαφορετικά βραβεία και συμπεριλήφθηκε στην κινηματογραφική ελίτ του αμερικάνικου σινεμά.


Oskar Schindler (The Schindler's List)



Αρχική επιλογή για τον ρόλο του Γερμανού εργοστασιάρχη Oskar Schindler στην ταινία του Steven Spielberg ήταν ο Harrison Ford, ο οποίος φέρεται να αρνήθηκε την πρόταση, καθώς πίστευε πως οι θεατές θα επικεντρώνονταν περισσότερο στον ίδιο, μιας και ήταν ήδη διάσημος και έτσι θα επισκίαζε το πραγματικό νόημα της ταινίας. Έτσι ο Spielberg οδηγήθηκε να επαναπροτείνει τον ρόλο στον Liam Neeson, με τον τελευταίο να κερδίζει μια υποψηφιότητα για την ερμηνεία του.




Πηγή φωτογραφιών: Google Images

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιάννης Αγγελάκας: Η ροκ περσόνα της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής

  thessalonikiguide.gr                                                                                                         Ατόφιες οι σκέψεις του, γίνονταν λέξεις και άφοβα ξεπετάγονταν από τα χείλη του, κάθε φορά που αποφάσιζε να μιλήσει. Έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθείς στην καθαρή και ατόφια ειλικρίνεια κάποιου; "Μουσικά ανορθόγραφος" μιας και δε ξέρει να διαβάζει ούτε πεντάγραμμο- σύμφωνα με τον ίδιο-   αλλά και αυτοδίδακτος, πιστεύει βαθιά πως: «Όση σχέση έχει η εκκλησία με τη θρησκεία, τόση έχουν και τα ωδεία με την μουσική…». Θα έλεγε κανείς πως είναι ενάντια σε κάθε είδους πολιτικής, θρησκείας, εξουσίας. Είναι ένα είδος αναρχικού, έχει δηλώσει. Ο μόνος κυρίαρχος… η μεγάλη και μοναδική θρησκεία – είναι για εκείνον- η μουσική. «Τη μουσική σου πρέπει να την τιμάς με την ηθική σου και την στάση σου» , είπε κάποτε, σε μια προσπάθεια, να εξηγήσει πως επιβάλλεται- κατά την γνώμη του- στο κοινό το "ελαφρύ&

Γεωργία Βασιλειάδου: Τέσσερις εμβληματικές ταινίες της καριέρας της

Γράφει η Παναγιώτα Απέργη, Έχοντας μείνει γνωστή για τους πολύ χαρακτηριστικούς ρόλους που έχει ενσαρκώσει, η Γεωργία Βασιλειάδου υπήρξε μια από τις πιο αγαπημένες κωμικές ηθοποιούς, η οποία σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο με το αστείρευτο ταλέντο της. Άλλοτε Μαρίνα, άλλοτε Ευτυχία, άλλοτε Καλλιόπη κι άλλοτε Αριστέα, η Γεωργία Βασιλειάδου προκαλούσε, πάντα, άφθονο γέλιο στους θεατές με τις μνημειώδεις ατάκες της. Ας θυμηθούμε τέσσερις από τις πιο χαρακτηριστικές της εμφανίσεις που άφησαν εποχή. «Η θεία απ’το Σικάγο» Με την επιστροφή της από τις Η.Π.Α. η Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου) αναλαμβάνει να εκσυγχρονίσει το σπίτι του αυστηρού απόστρατου αξιωματικού αδελφού της, Χαρίλαου, (Ορέστης Μακρής) και να παντρέψει τις ανιψιές της, χάρη σε ένα ευφάνταστο, αν και ριψοκίνδυνο, τέχνασμα. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1957 και σημείωσε σχεδόν αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Αλέκος Σακελλάριος και η ταινία προέ

Καίτη Πάνου: Η «φινετσάτη» ντάμα του Ελληνικού Κινηματογράφου

Γράφει η Έλλη Δήμου, Από «ενζενί» (ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της απλοϊκής και αθώας νέας) σε «φινετσάτη» ντάμα η Καίτη Πάνου άφησε το δικό της στίγμα, στον Ελληνικό Κινηματογράφο. Γεννημένη στις 28 Αυγούστου του 1927 , ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρή , από τον Πύργο Βουλγαρίας. Όντας σε τρυφερή ακόμη   ηλικία, είχε καταλάβει ποιο επάγγελμα αγαπούσε. Συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις και εμφανίστηκε στο παιδικό θέατρο της Αντιγόνης Μεταξά.   Έφερε τον τίτλο του «παιδιού θαύματος». Η επίσημη πρώτη στον Κινηματογράφο για την Πάνου, έγινε σε ηλικία 16 ετών- το 1943 - στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» . Η «πρώτη της φορά» συν έπεσε με την –επίσης- παρθενική εμφάνιση του Δημήτρη Χόρν αλλά και της «Φίνος Φίλμ». Η ταινία «Η φωνή της καρδιάς» είναι η πρώτη της «Φίνος Φίλμ. Ωστόσο αποτελεί συμπαραγωγή με τον Γιώργο Καβουκίδη. Φημολογείται πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου-Δημήτρης Ιωαννόπουλος- είχε ερωτευτεί τη νεαρή ηθοποιό και παραλίγο να