Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα χειρότερα σίκουελ όλων των εποχών







Χωρίς να καταφέρνουν πάντα να στέκονται αντάξια των προσδοκιών τους, τα σίκουελ, τα οποία ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες έχουν κατακλύσει το Χόλυγουντ, αποτελούν συνέχεια μιας ιστορίας από την πρώτη ταινία, συνήθως, με τη χρήση των ίδιων χαρακτήρων και θεμάτων .


Γράφει η Παναγιώτα Απέργη,


Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides



Παρά τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία που σημείωσε η τέταρτη ταινία με πρωταγωνιστή τον Johnny Depp στον ρόλο του Jack Sparrow, η ταινία έλαβε ανάμεικτες κριτικές, με τις περισσότερες να είναι αρνητικές. Το καστ κορυφαίων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων η Penelope Cruz, o Ian McShane και ο Geoffrey Rush, αλλά και την έμπειρη σκηνοθετική επιμέλεια του Rob Marshall, σκηνοθέτη του Chicago, του Nine και του Memoirs of a Geisha, φέρεται, σύμφωνα με αρκετούς κριτικούς να μην προσφέρει κάτι καινούργιο, αλλά, αντίθετα, να κουράζει τον θεατή.

The Matrix Revolutions



Η τελευταία ταινία της τριλογίας σε σκηνοθεσία των Wachowskis θεωρείται η χειρότερη της τριλογίας, καθώς η καταιγιστική δράση των προηγούμενων ταινιών αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από φιλοσοφικά ερωτήματα και προβληματισμούς. Πολλά σάιτ κριτικής ταινιών, μεταξύ των οποίων τα
Rotten Tomatoes και Metacritic, έχουν δώσει μεικτές και μέτριες κριτικές στην ταινία, συγκρίνοντάς την πάντα μ' αυτές που προηγήθηκαν.

Son of the Mask



Μία δεκαετία, σχεδόν, μετά την άκρως χιουμοριστική ταινία με τον Jim Carrey, οι παραγωγοί αποφάσισαν να συνεχίσουν την ιστορία με νέους χαρακτήρες, με την ταινία τους να θεωρείται μια από τα χειρότερα σίκουελ όλων των εποχών, ενώ η σχέση της με την αρχική ταινία είναι μόνο η ύπαρξη  της πράσινης μάσκας. Η ταινία φιγουράρισε σε όλα τα βραβεία χειρότερων ταινιών, κερδίζοντας οκτώ υποψηφιότητες Χρυσών Βατόμουρων, αποτυγχάνοντας να σημειώσει κάποια εισπρακτική επιτυχία και φέρνοντας ζημία κόστους σχεδόν είκοσι εκατομμυρίων.

Batman & Robyn



Προσπαθώντας, ανεπιτυχώς, να απομακρύνει τη «σκοτεινή» πλευρά του Batman στις ταινίες του Tim Burton, o Joel Schumacher κατάφερε να σκηνοθετήσει μια από τις πιο κακόγουστες ταινίες του αμερικάνικου κινηματογράφου. Η Chicago Tribune χαρακτήρισε την ταινία ως μια «γελοία, κουραστική, ακριβή υπερβολή που είναι πρακτικά μια ατέλειωτη παρέλαση κασκαντερικών και δεν έχει να δώσει τίποτα το ουσιαστικό», ενώ ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός της ταινίας κατηγόρησαν την ίδια τη Warner Bros για την αποτυχία της ταινίας, σημειώνοντας πως ήταν μια «ψεκάστε - σκουπίστε» παραγωγή.

Speed 2: Κρουαζιέρα με τον κίνδυνο



Παρά την αρχική επιτυχία της πρώτης ταινίας, η οποία οφειλόταν στη χημεία του Keanu Reeves και της Sandra Bullock, το σίκουελ υπήρξε μια από τις χειρότερες αποφάσεις στην ιστορία του σινεμά. Ο Keanu Reeves δεν επέστρεψε για το Speed 2 κι αντικαταστάθηκε από τον Jason Patric, με την ταινία να χαρακτηρίζεται από κακό σενάριο, κακή χημεία των πρωταγωνιστών και καταιγιστική δράση χωρίς περιεχόμενο.

Basic Instict 2


Δεκατέσερα χρόνια μετά την επιτυχημένη ταινία Basic Instinct, η Sharon Stone επέστρεψε στον ρόλο της Catherine Tramell, μιμούμενη, απλώς, έναν ρόλο που στο παρελθόν είχε με μεγάλη επιτυχία ενσαρκώσει. Σε σύγκριση με την πρώτη, η δεύτερη ταινία έλαβε, κυρίως, αρνητικές και μέτριες κριτικές, ενώ οι εισπράξεις της, παρά τις θετικές προσδοκίες, ήταν πολύ χαμηλές.

Exorcist II: The Heretic



Η συνέχεια της ταινίας του William Friedkin, σκηνοθετημένη από τον John Boorman θεωρείται μια κριτική αποτυχία και, ίσως, η χειρότερη ταινία της σειράς, με το δυνατό καστ, στο οποίο εντάχθηκε  ο Richard Burton και ο Max von Sydow, να μην μπορεί να τη σώσει. Η Daily Mirror χαρακτήρισε την ταινία «τόσο γελοία που αδυνατεί να τρομάξει τον θεατή, παρά μόνο από το σημείο που κρύβεται από την ντροπή του γι' αυτό που βλέπει», ενώ η κριτική της El Pais σημειώνει πως πρόκειται για μια «ηλίθια και άχρηστη ταινία, της οποίας η ύπαρξη είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί».

S. Darko



Η ταινία δέχθηκε σκληρές κριτικές, με τις περισσότερες να της καταλογίζουν μονόπλευρους χαρακτήρες, επιφανειακό διάλογο και ασαφή πλοκή, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την πρώτη χαρακτηριστική του είδους ταινία της σειράς.  Η Washington Post ήταν πιο επιεικής ως προς την κριτική της, σημειώνοντας, βέβαια, πως «οι φαν του Donnie Darko καλό θα ήταν να μην δουν την ταινία, καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρή πολιτισμική υποσημείωση».


Πηγή Φωτογραφιών: IMDb




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιάννης Αγγελάκας: Η ροκ περσόνα της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής

  thessalonikiguide.gr                                                                                                         Ατόφιες οι σκέψεις του, γίνονταν λέξεις και άφοβα ξεπετάγονταν από τα χείλη του, κάθε φορά που αποφάσιζε να μιλήσει. Έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθείς στην καθαρή και ατόφια ειλικρίνεια κάποιου; "Μουσικά ανορθόγραφος" μιας και δε ξέρει να διαβάζει ούτε πεντάγραμμο- σύμφωνα με τον ίδιο-   αλλά και αυτοδίδακτος, πιστεύει βαθιά πως: «Όση σχέση έχει η εκκλησία με τη θρησκεία, τόση έχουν και τα ωδεία με την μουσική…». Θα έλεγε κανείς πως είναι ενάντια σε κάθε είδους πολιτικής, θρησκείας, εξουσίας. Είναι ένα είδος αναρχικού, έχει δηλώσει. Ο μόνος κυρίαρχος… η μεγάλη και μοναδική θρησκεία – είναι για εκείνον- η μουσική. «Τη μουσική σου πρέπει να την τιμάς με την ηθική σου και την στάση σου» , είπε κάποτε, σε μια προσπάθεια, να εξηγήσει πως επιβάλλεται- κατά την γνώμη του- στο κοινό το "ελαφρύ&

Γεωργία Βασιλειάδου: Τέσσερις εμβληματικές ταινίες της καριέρας της

Γράφει η Παναγιώτα Απέργη, Έχοντας μείνει γνωστή για τους πολύ χαρακτηριστικούς ρόλους που έχει ενσαρκώσει, η Γεωργία Βασιλειάδου υπήρξε μια από τις πιο αγαπημένες κωμικές ηθοποιούς, η οποία σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο με το αστείρευτο ταλέντο της. Άλλοτε Μαρίνα, άλλοτε Ευτυχία, άλλοτε Καλλιόπη κι άλλοτε Αριστέα, η Γεωργία Βασιλειάδου προκαλούσε, πάντα, άφθονο γέλιο στους θεατές με τις μνημειώδεις ατάκες της. Ας θυμηθούμε τέσσερις από τις πιο χαρακτηριστικές της εμφανίσεις που άφησαν εποχή. «Η θεία απ’το Σικάγο» Με την επιστροφή της από τις Η.Π.Α. η Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου) αναλαμβάνει να εκσυγχρονίσει το σπίτι του αυστηρού απόστρατου αξιωματικού αδελφού της, Χαρίλαου, (Ορέστης Μακρής) και να παντρέψει τις ανιψιές της, χάρη σε ένα ευφάνταστο, αν και ριψοκίνδυνο, τέχνασμα. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1957 και σημείωσε σχεδόν αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Αλέκος Σακελλάριος και η ταινία προέ

Καίτη Πάνου: Η «φινετσάτη» ντάμα του Ελληνικού Κινηματογράφου

Γράφει η Έλλη Δήμου, Από «ενζενί» (ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της απλοϊκής και αθώας νέας) σε «φινετσάτη» ντάμα η Καίτη Πάνου άφησε το δικό της στίγμα, στον Ελληνικό Κινηματογράφο. Γεννημένη στις 28 Αυγούστου του 1927 , ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρή , από τον Πύργο Βουλγαρίας. Όντας σε τρυφερή ακόμη   ηλικία, είχε καταλάβει ποιο επάγγελμα αγαπούσε. Συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις και εμφανίστηκε στο παιδικό θέατρο της Αντιγόνης Μεταξά.   Έφερε τον τίτλο του «παιδιού θαύματος». Η επίσημη πρώτη στον Κινηματογράφο για την Πάνου, έγινε σε ηλικία 16 ετών- το 1943 - στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» . Η «πρώτη της φορά» συν έπεσε με την –επίσης- παρθενική εμφάνιση του Δημήτρη Χόρν αλλά και της «Φίνος Φίλμ». Η ταινία «Η φωνή της καρδιάς» είναι η πρώτη της «Φίνος Φίλμ. Ωστόσο αποτελεί συμπαραγωγή με τον Γιώργο Καβουκίδη. Φημολογείται πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου-Δημήτρης Ιωαννόπουλος- είχε ερωτευτεί τη νεαρή ηθοποιό και παραλίγο να