Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ελληνικός Κινηματογράφος: 4 ταινίες βασισμένες σε αληθινές ιστορίες





Γράφει η Έλλη Δήμου,

Ο κινηματογράφος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τη μυθοπλασία, τη διασκέδαση και την χαλάρωση. Τι γίνεται όμως, όταν συναντά τη ζωή; Όταν φτάνουν στη μεγάλη οθόνη πραγματικά γεγονότα, που φέρουν μαζί τους πόνο, ντροπή, βία, φτώχεια;

 Ο Ελληνικός Κινηματογράφος έχει τολμήσει και έχει αποτυπώσει -ουκ ολίγες φορές- αληθινές ιστορίες- οι οποίες είχανε συγκλονίσει την εγχώρια κοινή γνώμη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι…

«Παραγγελιά!»

 Ο ηθοποιός Αντώνης Αντωνίου ενσαρκώνοντας τον Νίκο Κοεμτζή στην ταινία «Παραγγελιά»


Γυρισμένη το 1980 αλλά τοποθετημένη το 1973, η ταινία περιγράφει τη ζωή, το δράμα και το φονικό ξέσπασμα του Νίκου Κοεμτζή.

Ο Κοεμτζής γεννημένος το 1938, από μικρή ηλικία βίωσε τον διωγμό και το περιθώριο διότι οι γονείς του ήτανε συνδεδεμένοι με το ΕΑΜ.

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου του 1973- και έχοντας αποφυλακιστεί λίγες μέρες πριν- ο Κοεμτζής επισκέφθηκε το νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας». Παρέα του ήτανε ο μικρός του αδερφός Δημοσθένης και τέσσερις φίλοι. Καθώς το βράδυ περνούσε, ο Δημοσθένης έκανε μια Παραγγελιά. (Εκείνα τα χρόνια όταν κάποιος ζητούσε να ειπωθεί ένα τραγούδι, ήταν άγραφος νόμος, πως μόνον εκείνος το χόρευε).

Ο ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος ενσαρκώνοντας τον Δημοσθένη Κοεμτζή στην ταινία «Παραγγελιά!»


Όταν σηκώθηκε να το χορέψει, σηκώθηκαν μαζί του και δύο αστυνομικοί-γνώριμοι του Νίκου Κοεμτζή.

Οι Αστυνομικοί παρενόχλησαν επιδεικτικά τον νεαρό Δημοσθένη. Τον εμπαιγμό αυτό δε μπόρεσε να διαχειριστεί ο Κοεμτζής.  Όχι τον μικρό του αδερφό. Κατάλαβε ότι ποτέ δε θα τον αφήσουν ήσυχο. Θόλωσε. Έχασε τον έλεγχο και σαν αγρίμι όρμησε στους αστυνομικούς με σουγιά, σκότωσε εκείνους και έναν φίλο τους ενώ τραυμάτισε άλλους οχτώ.

                                                                                                                             Ο Νίκος Κοεμτζής


Τον Νίκο Κοεμτζή στην ταινία ενσαρκώνει ο Αντώνης Αντωνίου και τον Δημοσθένη Κοεμτζή, ο Αντώνης Καφετζόπουλος.

Τη σκηνοθεσία και την παραγωγή της ταινίας ανέλαβε ο Παύλος Τάσιος

«Άγγελος»



Σε μια περίοδο που στην Ελλάδα  ο πολιτικός γάμος είναι αδιανόητος, οι αμβλώσεις απαγορεύονται και η μοιχεία αποτελεί ποινικό αδίκημα η υπόθεση του Χρήστου Ρούσσου κλονίζει την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη.

                                                                                                                                  Νίκος Ρούσσος


Ο Ρούσσος ήταν ένας 19χρονος ναύτης που διατηρούσε σχέση με τον επίσης ναύτη και 20χρονο Ανέστη Παπαδόπουλο. Ο 19χρονος έπειτα από αφόρητες πιέσεις του εραστή του να βγει στην πορνεία, οδηγείται στο έγκλημα- τη δολοφονία του Παπαδόπουλου- στις 7 Απριλίου του 1976.

                                                                                     Ανέστης Παπαδόπουλος


Το γεγονός αποτελεί κόκκινο πανί για πολιτικούς και κοινωνία ενώ σε μικρό χρονικό διάστημα έρχεται νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει την εκτόπιση των ομοφυλοφίλων για λόγους δημόσιας υγείας. Ο κατηγορούμενος καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη.

 Όμως οι δημοσιογράφοι της εποχής δεν αφήνουν την υπόθεση να θαφτεί. Δημοσιεύουν κάθε νέα εξέλιξη, κάθε στοιχείο, καθώς και τις αντιδράσεις της ομοφυλόφιλης κοινότητας.

Ο ηθοποιός Μιχάλης Μανιάτης ενσαρκώνοντας τον Άγγελο(Νίκο Ρούσσο) στην ταινία «Άγγελος»


Ο σκηνοθέτης Γ. Κατακουζηνός, συνεργάζεται με θαμώνες της Συγγρού και γυρίζει την ταινία «Άγγελος» το 1982.

Στην ταινία, τον πρωταγωνιστή Άγγελο (19χρονος Χρήστος Ρούσσος) ενσαρκώνει ο Μιχάλης Μανιάτης, ενώ τον εραστή Μιχάλη (20χρονος Ανέστης Παπαδόπουλος) υποδύεται ο Διονύσης Ξανθός.

Ο ηθοποιός Διονύσης Ξανθός ενσαρκώνοντας τον Μιχάλη(Ανέστη Παπαδόπουλο) στην ταινία «Άγγελος»


Το έργο διχάζει και σοκάρει κριτικούς και κοινή γνώμη… ενώ ο ίδιος ο Χρήστος Ρούσσος ζητά την απόσυρση της, διότι σύμφωνα με τον ίδιο, υπήρξαν σεναριακές  αυθαιρεσίες. Καιρό αργότερα παραδέχθηκε πως η ταινία τελικά τον βοήθησε.

« Το Ξυπόλητο Τάγμα»



160 μικρά παιδιά, διωγμένα από ορφανοτροφείο της Θεσσαλονίκης, πέρασαν στην ιστορία και δημιούργησαν έναν μύθο γύρω από την δράση τους.

Πολλά ορφανοτροφεία την περίοδο της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου επιτάχθηκαν από τους Γερμανούς Ναζί. Αποτέλεσμα ήτανε χιλιάδες ορφανά να μείνουν στο δρόμο.

Μια ομάδα 160 παιδιών όμως, έγραψε ιστορία με το πάθος, την τόλμη και την αποφασιστικότητα τους. Οργάνωσαν ένα είδος «μυστικού» στρατού. Με περίσσιο θάρρος έκλεβαν από Γερμανούς και Μαυραγορίτες φαγητό και το μοίραζαν σε ορφανά αλλά και Θεσσαλονικείς που είχανε ανάγκη.



Ο Θρύλος μεταξύ άλλων αναφέρει πως η δράση τους δεν έμεινε μόνο στην τροφοδοσία των αδύναμων. Βοήθησαν και στον αντιστασιακό αγώνα  βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.



Ο Σκηνοθέτης Γκρεγκ Τάλλας (Γρηγόρης Θαλασσινός) το 1952 ξεκινά να μεταφέρει την ιστορία αυτή στην μεγάλη οθόνη. Συμμετείχαν παιδιά από ορφανοτροφεία αλλά και ηθοποιοί όπως:  Μαρία Κωστή, Νίκος Φέρμας, Αντώνης Βούλγαρης.

Το 1953 κυκλοφόρησε και μέσα στα επόμενα χρόνια γνώρισε την αποθέωση και την βράβευση σε Φεστιβάλ.

«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»



Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννημένος το 1915, ήταν Έλληνας αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και στέλεχος του ΔΣΕ.

 Εκτελέστηκε το 1952 με την κατηγορία της κατασκοπείας. Η δίκη του που έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση Μπελογιάννη» και η εκτέλεσή του, έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις, αποτελώντας παράδειγμα για την σκληρότητα των μετεμφυλιακών αντικομμουνιστικών διώξεων. Έμεινε γνωστός στην Ιστορία ως «Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο»

Ο Νίκος Τζήμας ανέλαβε την σκηνοθεσία της ταινίας ενώ μερικοί από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν ήταν: Φοίβος Γκικόπουλος, Μάνος Κατράκης, Αλέκος Αλεξανδράκης, Κώστας Καζάκος, Αντώνης Αντωνίου. Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε τον Νοέμβριου του 1980.



Αναφέρεται στη ζωή, τη δράση και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, ενώ βάρος δόθηκε στην γνωστή απολογία του.


Με πληροφορίες από: Βικιπαίδεια, Μηχανή Του Χρόνου, tainiothiki.gr, tovima.gr, crimestories.gr, athinorama.gr

Πηγή φωτογραφιών: Google Images


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιάννης Αγγελάκας: Η ροκ περσόνα της Ελληνικής Μουσικής Σκηνής

  thessalonikiguide.gr                                                                                                         Ατόφιες οι σκέψεις του, γίνονταν λέξεις και άφοβα ξεπετάγονταν από τα χείλη του, κάθε φορά που αποφάσιζε να μιλήσει. Έχει σημασία αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθείς στην καθαρή και ατόφια ειλικρίνεια κάποιου; "Μουσικά ανορθόγραφος" μιας και δε ξέρει να διαβάζει ούτε πεντάγραμμο- σύμφωνα με τον ίδιο-   αλλά και αυτοδίδακτος, πιστεύει βαθιά πως: «Όση σχέση έχει η εκκλησία με τη θρησκεία, τόση έχουν και τα ωδεία με την μουσική…». Θα έλεγε κανείς πως είναι ενάντια σε κάθε είδους πολιτικής, θρησκείας, εξουσίας. Είναι ένα είδος αναρχικού, έχει δηλώσει. Ο μόνος κυρίαρχος… η μεγάλη και μοναδική θρησκεία – είναι για εκείνον- η μουσική. «Τη μουσική σου πρέπει να την τιμάς με την ηθική σου και την στάση σου» , είπε κάποτε, σε μια προσπάθεια, να εξηγήσει πως επιβάλλεται- κατά την γνώμη του- στο κοινό το "ελαφρύ&

Γεωργία Βασιλειάδου: Τέσσερις εμβληματικές ταινίες της καριέρας της

Γράφει η Παναγιώτα Απέργη, Έχοντας μείνει γνωστή για τους πολύ χαρακτηριστικούς ρόλους που έχει ενσαρκώσει, η Γεωργία Βασιλειάδου υπήρξε μια από τις πιο αγαπημένες κωμικές ηθοποιούς, η οποία σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο με το αστείρευτο ταλέντο της. Άλλοτε Μαρίνα, άλλοτε Ευτυχία, άλλοτε Καλλιόπη κι άλλοτε Αριστέα, η Γεωργία Βασιλειάδου προκαλούσε, πάντα, άφθονο γέλιο στους θεατές με τις μνημειώδεις ατάκες της. Ας θυμηθούμε τέσσερις από τις πιο χαρακτηριστικές της εμφανίσεις που άφησαν εποχή. «Η θεία απ’το Σικάγο» Με την επιστροφή της από τις Η.Π.Α. η Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου) αναλαμβάνει να εκσυγχρονίσει το σπίτι του αυστηρού απόστρατου αξιωματικού αδελφού της, Χαρίλαου, (Ορέστης Μακρής) και να παντρέψει τις ανιψιές της, χάρη σε ένα ευφάνταστο, αν και ριψοκίνδυνο, τέχνασμα. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1957 και σημείωσε σχεδόν αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο Αλέκος Σακελλάριος και η ταινία προέ

Καίτη Πάνου: Η «φινετσάτη» ντάμα του Ελληνικού Κινηματογράφου

Γράφει η Έλλη Δήμου, Από «ενζενί» (ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της απλοϊκής και αθώας νέας) σε «φινετσάτη» ντάμα η Καίτη Πάνου άφησε το δικό της στίγμα, στον Ελληνικό Κινηματογράφο. Γεννημένη στις 28 Αυγούστου του 1927 , ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρή , από τον Πύργο Βουλγαρίας. Όντας σε τρυφερή ακόμη   ηλικία, είχε καταλάβει ποιο επάγγελμα αγαπούσε. Συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις και εμφανίστηκε στο παιδικό θέατρο της Αντιγόνης Μεταξά.   Έφερε τον τίτλο του «παιδιού θαύματος». Η επίσημη πρώτη στον Κινηματογράφο για την Πάνου, έγινε σε ηλικία 16 ετών- το 1943 - στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» . Η «πρώτη της φορά» συν έπεσε με την –επίσης- παρθενική εμφάνιση του Δημήτρη Χόρν αλλά και της «Φίνος Φίλμ». Η ταινία «Η φωνή της καρδιάς» είναι η πρώτη της «Φίνος Φίλμ. Ωστόσο αποτελεί συμπαραγωγή με τον Γιώργο Καβουκίδη. Φημολογείται πως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου-Δημήτρης Ιωαννόπουλος- είχε ερωτευτεί τη νεαρή ηθοποιό και παραλίγο να