Γράφει η Ασημίνα Σακλάκη,
Η δραματική μίνι
τηλεοπτική σειρά «Jesus of Nazareth» , είναι μια βρετανική και ιταλική
παραγωγή, συνολικής διάρκειας 371 λεπτών.
Θεωρείται ως η μεγαλύτερη θρησκευτική παραγωγή
στην ιστορία της μικρής αλλά και της μεγάλης οθόνης. Αναφέρεται στη Γέννηση,
στη Ζωή, στα Πάθη και στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Σκηνοθέτης της ο
Φράνκο Τζεφιρέλι. Όσοι την έχουν παρακολουθήσει, αντιλαμβάνονται, πώς ο Ιταλός σκηνοθέτης σεβάστηκε τις Γραφές
και αυτό το ιερό ζήτημα. Στοιχείο το οποίο την βοήθησε να προωθηθεί.
 |
| Φράνκο Τζεφιρέλι |
Είναι κοινή
παραδοχή, τα ανάμεικτα συναισθήματα που
προκαλούνται. Θετικά και αρνητικά. Υπερτερούν όμως τα θετικά, πράγμα το οποίο θεωρείται
και είναι εξαίσιο για μία παραγωγή.
Η ιδιαίτερη μουσική
επένδυση του Μορρίς Ζαρ , χαρακτηριστικό γνώρισμα της ταινίας πια, είναι άξια
θαυμασμού. Δεν θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα της.
 |
| Μορρίς Ζαρ |
Ο πρωταγωνιστής, Ρόμπερτ
Πάουελ , ήταν εκπληκτικός σε κάθε του ερμηνεία και η εικόνα του έχει άρρηκτα
συνδεθεί με αυτή του Υιού του Θεού.
 |
| Ρόμπερτ Πάουελ |
Για αυτό τον λόγο
άλλωστε δεν συνέχισε την επαγγελματική του πορεία ως ηθοποιός. Δε θα
μπορούσε να υπαινιχτεί κάποιος, πώς ο ρόλος αυτός δε του ταίριαξε «γάντι». Εξάλλου, τον απέδωσε
με μεγάλο ρεαλισμό , ενώ εκ των πραγμάτων, ήταν δύσκολος.
Το φωτογραφικό υλικό
ήταν αναμφισβήτητα μοναδικό.
Ωστόσο, πιθανό να
ξενίζει κάπως τον θεατή, η γλώσσα. Τα Αγγλικά και τα Αραμαϊκά. ‘Ίσως αν ήταν Εβραϊκά , να ήταν
λίγο πιο παραστατική και ρεαλιστική.
Από την άλλη, το
γεγονός πως η Ολίβια Χάσεϊ, υποδυόμενη την Παναγία, στην πορεία του έργου, δεν αντικαταστάθηκε με
μία ηθοποιό μεγαλύτερης ηλικίας, προκαλεί μια
διφορούμενη εικόνα. Φαίνεται κάπως περίεργο, να θρηνεί η Μαρία τον Ιησού στη Σταύρωση(η μητέρα
Του δηλαδή) και οι ηθοποιοί να μοιάζουν και πιθανόν να είναι συνομήλικοι.
Η σκηνή που η Μαρία
με τον Ιωσήφ, ψάχνουν τον Ιησού και τον βρίσκουν στον ναό
λέγοντας του: "φάγαμε τον κόσμο
να σε βρούμε" αποκτά ιδιαίτερο νόημα, όταν ο Χριστός τους απαντά: "Στον οίκο του πατέρα μου θα ήμουν, γιατί με ψάχνατε;"
Το τέλος της ήταν
ασύγκριτα υπέροχο και γοητευτικό. Σίγουρα
συνεπήρε τον τηλεθεατή και τον έκανε να
νιώσει ασφάλεια.
Θα την προτείναμε
ανεπιφύλακτα για όσους πιστεύουν στον Θεό, για όσους είναι δύσπιστοι ή για
όσους δεν πιστεύουν αλλά τους αρέσουν οι καλό φτιαγμένες ταινίες.
Μπορείτε να μας γράψετε και εσείς τη γνώμη σας
για τη σειρά, κάτω στα σχόλια του blog. Θα χαρούμε να ανταλλάξουμε απόψεις.
Επιμέλεια κειμένου: Δήμου Έλλη
Πηγή φωτογραφιών: Google Images
Σχόλια