Γράφει η Έλλη Δήμου,
Στις 15 Απριλίου
του 1896, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της
ελληνικής λογοτεχνίας, φεύγει από τη ζωή.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός, γεννήθηκε
στις 8
Μαρτίου του 1849, στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης(σημερινό Βιζέ
της Τουρκίας). Μέλος μιας πάμφτωχης οικογένειας, έμεινε ορφανός στα 5 του
χρόνια.
Ένα πέπλο θανάτου σκέπαζε τη ζωή του.
Είχε τέσσερα αδέρφια, τρία εκ
των οποίων βρήκαν τραγικό θάνατο. Ο Χρηστάκης, ο αδικοσκοτωμένος ταχυδρόμος, για
τον οποίο μιλάει το «Ποιος ήταν ο φονεύς του αδερφού μου;». Η Άννα , της οποίας οι συνθήκες του θανάτου της,
αποτυπώνονται στο «Αμάρτημα της μητρός μου». Και τέλος η Αννιώ, που πέθανε και εκείνη μικρή. Ο αδερφός
του Μιχαήλος πέθανε τρία χρόνια, πριν από τον
Γεώργιο.
Από μικρός στην ξενιτιά.
Το 1861,
θα αφήσει το σπίτι του και θα πάει στην Κωνσταντινούπολη, να γίνει ράφτης. Το
εγχείρημα αυτό δεν ευδοκίμησε. Τα γράμματα ήταν αυτά, που γοήτευαν τον νεαρό,
τότε, Βιζυηνό. Το 1868, ταξιδεύει στην Κύπρο. Υπό την προστασία
του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Σωφρονίου Β΄ και φοιτά στην Ελληνική Σχολή Λευκωσίας. Ο Γεώργιος, όμως,
δεν ήθελε να γίνει κληρικός. Η αγάπη του ήταν τα γράμματα.
Το πάθος του για τη γνώση.
To 1872,
γυρνάει πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θα καταφέρει να σπουδάσει στη
Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Με οδηγό του
ταλέντο του, καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή σημαντικών προσώπων της εποχής όπως του πλούσιου τραπεζίτη και εθνικού ευεργέτη, Γεώργιου Ζαρίφη.
Ο Ζαρίφης μετέπειτα θα γίνει και ‘’χορηγός’’
των ταξιδιών του Βιζυηνού.
Ταξιδεύει στη Γερμανία
και μένει στις πόλεις: Γοτίγγη, Λειψία και Βερολίνο. Εκεί, σπουδάζει και παράλληλα εκδίδει ποιητικές συλλογές. Το
ίδιο θα κάνει αργότερα σε Παρίσι και Λονδίνο.
‘Όταν ο Βιζυηνός
συνάντησε την Πεζογραφία.
Το 1883,
γράφει και εκδίδει, δύο από τα σημαντικότερα διηγήματα του. Το «Αμάρτημα της μητρός
μου» και το «Ποιος ήταν ο φονεύς του αδερφού μου;»
Το 1884,
ο χρηματοδότης του, Γεώργιος Ζαρίφης, πεθαίνει. Έτσι, ο Βιζυηνός αναγκάζεται να
γυρίσει στην Αθήνα και να ψάξει για δουλειά. Πέρασε από το Βαρβάκειο γυμνάσιο, από
το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε μάλιστα και μια προσπάθεια να εμπλακεί με τις επιχειρήσεις.
Το 1890,
γίνεται καθηγητής ρυθμικής και δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών. Λέγεται ότι ερωτεύτηκε
παράφορα μια μαθήτρια του, την 14χρονη Μπετίνα Φραβασίλη. Σύμφωνα με πηγές, αποπειράθηκε
δύο φορές να την απαγάγει. Παράλληλα η εφημερίδα «Ακρόπολη» ισχυρίστηκε, πως ο
Γεώργιος επιχείρησε να αυτοκτονήσει, εις διπλούν.
Την ίδια περίπου εποχή, τον ‘’χτυπά’’
ένα νόσημα μυελού των οστών.
Στις 14 Απριλίου του 1892,
καταλήγει έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο. Δε σταμάτησε ποτέ να γράφει,
παρά το γεγονός, ότι ζούσε σε μια δική του πραγματικότητα και μέρα τη μέρα ‘’χανόταν’’
περισσότερο.
Τέσσερα χρόνια διήρκησε ο
εγκλεισμός του. Στις 15 Απριλίου του 1896, άφησε την τελευταία του πνοή, σε
ηλικία 47 ετών.
Πηγή φωτογραφιών: Google Images.
Με πληροφορίες από: Βικιπαίδεια, news247.gr, lifo,gr
Σχόλια