Ο τελευταίος θανατοποινίτης της Ελλάδας

Γράφει η Έλλη Δήμου,                                                                                                                

Ο Βασίλης Λυμπέρης, έκαψε ζωντανούς την εν διαστάσει σύζυγο του, τα δύο του παιδιά και την πεθερά του το βράδυ της 4^ης Ιανουαρίου του 1972, στην Αθήνα. Η πράξη του αυτή έμελλε να τον χρήσει, ως τον τελευταίο θανατοποινίτη στην Ελλάδα.

Ο Βασίλης γνώρισε την γυναίκα του Βασιλική,  τον Μάϊο του ’67 σε νοσοκομείο. Η μοίρα τα έφερε έτσι , ώστε να νοσηλεύονται συγγενικά τους πρόσωπα σε κοινό θάλαμο. Οι δύο νέοι σύντομα αρραβωνιάστηκαν και έπειτα παντρεύτηκαν  στις 17 Δεκεμβρίου, του ίδιου έτους. 

Μέσα σε 3 χρόνια το ζευγάρι απέκτησε 2 παιδιά , την Παναγιώτα και τον Γιώργο. Οι διαμάχες, όμως, και τα σύννεφα πάνω από την σχέση τους (που από νωρίς είχαν κάνει την εμφάνιση τους) δεν έδειχναν να απομακρύνονται.

Ο Λυμπέρης αποφασίζει να εγκαταλείψει την συζυγική εστία με δικαιολογίες όπως, «είναι ανοικοκύρευτη» «δεν αξίζω τέτοια γυναίκα»  και πολλά άλλα. Στην πραγματικότητα το κέντρο της οργής του φαίνεται να ήταν η πεθερά του, Αντιγόνη Μάρκου. Ο Βασίλης έχοντας αφήσει το επάγγελμα του(υδραυλικός) είχε στοχεύσει την περιουσία της Βασιλικής. Εμπόδιο στα σχέδια του αποτελούσε η Αντιγόνη, που δεν θα του επέτρεπε να σπαταλήσει τα λεφτά τους, στην καλοπέραση του. 

Η αρχή του τέλους.

Στην νέα του κατοικία γνώρισε 3 παιδιά. Τον Παύλο Αγγελόπουλο, τον Θεόδωρο Καπρέτσο και τον Αθανάσιο Σταμάτη. 18 ,25 και 20 χρόνων αντίστοιχα. Αυτοί επρόκειτο να γίνουν και οι συνεργοί, στο αποτρόπαιο έγκλημά του. Σύμφωνα με τους ίδιους, ήταν ένα σχέδιο που "δούλευε" για καιρό στο μυαλό του. Να κάψει το σπίτι και την οικογένεια του. Κατάφερε να τους πείσει να τον βοηθήσουν υποσχόμενος λεφτά ,βοήθεια στην ζωή τους και πάνω από όλα ότι το σπίτι θα ήτανε άδειο.

Το μοιραίο βράδυ της 4^ης Ιανουαρίου του ’72, ο Λυμπέρης μαζί με τον Αγγελόπουλο και τον Θεόδωρο Καπρέτσο επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο. Αφού πρώτα προμηθεύτηκαν μεγάλη ποσότητα βενζίνης, κατευθύνθηκαν στο τελικό τους προορισμό. Εφόσον ο Λυμπέρης φρόντισε να απειλήσει αμφότερους τους δύο νέους, πως ένα μιλήσουν θα τους σκοτώσει, έβαλε τον Καπρέτσο να φυλάει τσίλιες και με την συνοδεία του Αγγελόπουλου ανέβηκε στο διαμέρισμα.

Πρώτος ξεκινάει το ειδεχθές έγκλημα ο Αγγελόπουλος. 

Περιλούζει με βενζίνη το δωμάτιο που κοιμόταν η γιαγιά με το αγοράκι. Χρειάστηκε δυο προσπάθειες για να ανάψει το σπίρτο που έβαλε την φωτιά. Την ίδια στιγμή ο Λυμπέρης ανάβει φωτιά στο δωμάτιο οπού κοιμόταν η Βασιλική με την κόρη της. Η ίδια ξυπνάει και προσπαθεί να φτάσει στο τηλέφωνο. Στο σημείο εκείνο ο Βασίλης  -δείχνοντας να μη λυγίζει ούτε για ένα λεπτό- την πετάει στις φλόγες και εμποδίζει την κίνηση της πατώντας την κάτω, «τώρα θα πληρώσεις για όλα», της είπε .

 Οι κραυγές απόγνωσης τους εκκωφαντικές, τόσο που ο νεαρός Αγγελόπουλος σπάει και επιχειρεί να κάψει  τον Βασίλη, εκείνος όμως καταφέρνει να διαφύγει και λίγο αργότερα εγκαταλείπουν και οι δύο το κτίριο. Οι δράστες πίστεψαν πως όλοι όσοι ήταν στο διαμέρισμα ήτανε πια νεκροί.

Η επόμενη μέρα 

Ξημέρωσε 5 Ιανουαρίου και ένα συγγενικό πρόσωπο της Βασιλικής πέρασε από την κατοικία της. Βλέποντας τους καπνούς να αναβλύζουν από το διαμέρισμα, τρέχει να μπει. Τότε, βρίσκει την ίδια να ψυχορραγεί και την οδηγεί στο νοσοκομείο. Οι υπόλοιποι είχανε χάσει την ζωή τους. Το ότι η πρώην σύζυγος του ,ήτανε ακόμη ζωντανή, ο Λυμπέρης το αγνοούσε. Αυτό, όμως, ήτανε και η καταδίκη του.

 Η ίδια άντεξε αρκετά, ώστε να εξομολογηθεί στον γιατρό και μια θεία της , τι είχε συμβεί. Λίγες στιγμές πριν αφήσει την τελευταία της πνοή , αξιοπερίεργο είναι πως είπε «μην του κάνετε κακό». 

Σύντομα ο ίδιος οδηγήθηκε στην ασφάλεια.

Προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει πως δεν είχε καμία σχέση με το έγκλημα. Όταν ήρθε αντιμέτωπος με την θεία του θύματος έσπασε και ομολόγησε.

Στις 6 Μαΐου, στην ακροαματική διαδικασία, κρίθηκαν ένοχοι και οι 4. Ο Λυμπέρης με τον Αγγελόπουλο καταδικάστηκαν «εις θάνατον». Οι άλλοι δυο αντιμετωπίστηκαν λιγότερο αυστηρά καθώς δεν είχαν συμμετοχή στον εμπρησμό, που οδήγησε στον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων.

Πριν την εκτέλεση του ο συζυγοκτόνος και οικονεγειοκτόνος, όπως χαρακτηρίστηκε, ζήτησε να γράψει μια επιστολή στην μητέρα του. 

Μέρος αυτής έλεγε: 

«(..) και μην ξεχνάς μητέρα, ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο και την θλίψιν, χαρίζει όμως και υπόσχεται την ελπίδα και την υπομονή. Υπομονή, λοιπόν, μητέρα και θα δοξάσουμε όλοι μαζί τον Θεό μία μέρα».

Ξημερώματα της 25^ης Αυγούστου οδηγήθηκε στην ορεινή περιοχή «Δύο Αοράκια» στο Ηράκλειο Κρήτης. Εκεί ήταν όπου με σκυμμένο το κεφάλι δέχθηκε τα πύρα του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Ο Παύλος Αγγελόπουλος όντας ανήλικος , όταν διέπραξε το έγκλημα, έλαβε χάρη και εξέτισε 20 χρόνια φυλάκισης, αντί εκτέλεσης, όπως όριζε η αρχική ποινή του.

Έτσι ο Βασίλης Λυμπέρης , έχοντας κάψει ζωντανή την οικογένεια του στις 4 Ιανουαρίου του 1972, αποτέλεσε τον τελευταίο Έλληνα πολίτη που καταδικάστηκε <<εις θάνατον>> και εκτελέστηκε στις 25 Αυγούστου, του ίδιου έτους. Λίγο καιρό αργότερα η θανατική ποινή καταργήθηκε.